Dom Jutrzenka - Alfred Markowski

Dom Jutrzenka

Przedsenne marzenia szybują
na lotniczych skrzydłach fantazji,
ku odległym latom przyszłości
bez uwzględnienia memento mori.

Zamglone barwy istnienia
codziennie patrzą w szarość godzin,
które zaklęte mocą trwania
obojętnieją wobec pragnień.

Na podium odległych wspomnień
pomniki realnych przeszłości
pokryte już tiulem sklerozy
przeświecają jeszcze konkretem.

Czy mamy Wielki Panie prosić Ciebie
 o zanik całkowitej pamięci? 













  
DPS Jutrzenka 



 

Komentarze

  1. marix392 sierpnia 2019 13:48

    Muszę ci powiedzieć drogi Alfredzie, że w Jutrzence dżoba zagrałem niegdyś z bandem. Ludzie się bawili i chwalili toto przedsięwzięcie. Później zaproponowałem biblijne rozważania niebogom - czekam na odpowiedź do dzisiaj. Przez przypadek zupełny wieść do mnie dotarła, że nauki tam biblijne dają jehowy świadkowie. Dobrze że są - jehowa nie wyprze się już swego istnienia - są przecież świadkowie...

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Intymność - Alfred Markowski

Obraz
Intymność Urzekasz siebie sobą. Nie odpychaj cieni, które garną się do twoich rąk, by zdziobać okruchy słońca. Czas nadstawia uszy, by usłyszeć , jak w pancernej kasie twojego ja, tłuką się ciasnotą intymności. Klucz zawieszony na lewym żebrze, strzeże kształty tajemnic.  Gdy cienie zdziobią okruchy, bądź cicho, patrzą oczy luster.    
Czytaj więcej

Pieśń synów Armii Krajowej - Alfred Markowski

Obraz
Pieśń synów Armii Krajowej Dziś już nie musisz moja Ojczyzno Chrystusowy brać znów krzyż. I na Golgocie z narodów blizną, jeszcze raz ofiarę kłaść. Wolne dziś niebo płynie nad Tobą, i wolny górą pomyka ptak. A serca nasze, serca tak proste, rytmicznie biją wolności takt. Dziś już nie musisz moja Ojczyzno, krwią naszą barwić wody swych rzek. Bo Polak prawy, Polak szlachetny, Nigdy więcej wojny! kiedyś już rzekł. Lecz jeśli przyjdzie oddać nam życie, za naszą Polskę, za nasz kraj. To wówczas Panie, Ojcze w błękicie, z polskim honorem, umrzeć nam daj. Łukta 1956r.   
Czytaj więcej

Brzeg Rubikonu - Alfred Markowski

Obraz
Brzeg Rubikonu Snu narkoza, odziewa nagą prawdę przebudzenia. Kierat godzin,  ciągnie dychawiczna szkapa dnia. Optymizm odleciał z ptaszkiem jesieni, szyderstwo szczerzy spróchniałe zęby. Nie!!! Nie ma zgody na taki zestaw! Ptaki wiosną powrócą, na głęboki haust nadziei. Słoneczna plama, dotknie drugiego brzegu Rubikonu.   
Czytaj więcej