Oczekiwanie proroków - Alfred Markowski

Oczekiwanie proroków



Dla patrzących ślepców, 
drogowskaz Braille'a nie jest wybawieniem. 
Ich dusze ślepe.

Nad Księgą Wszechwiedzy (gdyby taka istniała),
znak zapytania.
Od samych bezstronności też można dostać torsji.
W opasce Temidy - symbol bezstronności,
w symbolach, dowolność subiektywna.

Czy aby nie "orzech" na miarę słabości tylko dziąseł?

Błąd proroków, 
pukanie do drzwi - nie tego wieku,
a gościnność, naturą ludzką.

 

Komentarze

  1. marix392 sierpnia 2019 13:08

    Alfredzie skąd ty to wszystko wiedziałeś. Przecież byłeś tylko nocnym STRÓŻEM...

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Mijanie bez czasu - Alfred Markowski

Obraz
Mijanie bez czasu Godziny w głuchej muszli niedomknięte, pierzchają gmatwaniną dni szarych. Strzępy słów przychodzą ubogie, nędzne obdarte ze złudzeń. Prawo krzyku, rozpaczy, zamarło, zamazane czernią błękitnego kręgu.  Życia klucz legł poza otwarciem. W otchłani wzroku zdziwienie zastygło, ścięte kotarą mętnego zapatrzenia. Wiatrem ust wyrwane słowa, błądzą labiryntem nie odszyfrowanego sensu. Ręce bezwolnie kreślą w pustce, tajemniczą magię drżących niedopowiedzeń. Echo własnych kroków przeraża, niedojściem... Świat wyobraźni odbitej w krzywym zwierciadle losu, spadłego na stół życia, jak przegrana karta. Męka bezbolesnych niezrozumień, rozstaje, orgia zawikłanych niedosensów.   Mijanie bez czasu: to świat od zakiełkowania czekający nieświadomą cierpliwością, na swojego Chrystusa, który w wiedzy i bieli fartucha, przyniesie wybawienie. I czas rozepnie,  na normalnym,  Ludzkim  krzyżu Życia.  
Czytaj więcej

Tramp - Alfred Markowski

Obraz
Tramp Ku świtom, rozwartym intarsją barw, z psem kurzu u nóg. Do krajobrazów, wyłuskanych trwaniem roku. W realia czasu i bezwymiarową tęsknotę. Dalej i dalej po kuszenie horyzontu. W zachody rozkładające kabałę cieni, idzie donkiszot romantyzmu. Opadnięcie kurzu nakreśli pytajnik czasu.   
Czytaj więcej

Plama zapomnienia - Alfred Markowski

Obraz
Plama zapomnienia Gdy obcy podniesie się pejzaż, bez ram twych możliwości, zniecierpliwiona chęć na progu oczekiwania, będzie knuła podwójny spisek, na pochylony gong czasu. Lecz gdy wpłynie uskrzydlony ptak, do przystani przewidzianych dni, obce pejzaże zwycięsko wyjdą, z turnieju pragnień i chęci. I dziewiczo czyste utlenią pamięć, białą plamą zapomnienia, obce pejzaże bez ram twych możliwości.  
Czytaj więcej