Utracony raj - Alfred Markowski
Utracony raj
Zrywne pajęczynywciąż zawadzają o twarze
Kto nas zbudzi
z przemęczenia przebytych lat?
Świat nasz jeszcze nie odszedł.
Skroplony sumą kroków
trwa w zwolnionym nurcie.
Zalewa brzegi naszych wysp
przepływem bez odpływu.
Cyt...
Nic nie należy mówić o tym zielonej miłości.
Ona ma jeszcze patent na wieczność.
I to jest raj dla nas już utracony.
Zielona miłość , skąd ja to znam...
OdpowiedzUsuń